Кадырман да, кайратман карыябыз Кулназар Ташиевге

Кызыл ?рт?н майдандын кечип келген,

Кыргын эмне экенин сезип келген,

Элибиздин эр ж?р?к жоокерисиз

Эрегиште же?ишке жетип келген.

Сиз иштеген бардык жер абат болгон,

М?р?й утуу сиз ?ч?н адат болгон.

Усулга бай угуттуу с?зд?р???з

Уккандарга жатталып сабак болгон.

Камын к?рб?й бир гана алкы?ыздын,

Камын к?р?п калайык-калкы?ыздын,

Ала-Тоонун акылман Бакайындай

Артканына к?б?б?з баркы?ыздын.

Эч жадабай эл ж?г?н аркалаштан,

Элге кызмат кылды?ыз чарчабастан.

Демд??-к?чт?? ж?р?с?з сексенде да

Дене?изден кудурет таркабастан.

Баш ийбе?из куракка арыба?ыз,

Баш ийсе?из, баарыбыз тарынабыз.

Бар болу?уз кайратман, кадыры чо?,

Бак-д??л?тт??, бакубат карыябыз!

Сооронбай Жусуев,

Кыргыз эл акыны.

Т?б?л?к жары Бахарниса менен. 1985-жыл.

Кулназар – Куршаб кулуну

Элде: «Бешиктеги баланын бек болорун ким билет, карындагы баланын кан болорун ким билет» деп айтылат. Тарых далай тастыктаган бул чындыкка кантип шек келтир??г? болсун. Ушул жарканаттай кызыл эт баланын жылдызын Жараткан жарык кылып, бешенесине пенде суктанарлык тагдырды жазган экен. Ырас, ал тагдыр кеме беймарал жиреп бараткан к??ш?лг?н к?л болуп жаткан эмес эле. Анын ай чарпыган долу толкуну да, буркан-шаркан т?шк?н добул, бороондуу кезе?дери да, алоо чулганган апааттуу к?нд?р? да болгон. Тагдыр ага ушунун баарын баштан кечирип, кандай гана сыноолор болбосун же?ип чыгууну буюрган экен…

Анын ысымын да атасы ырымдап, «Кудай кулум деп назарынан айырбаган адам болсо экен» деп, Кулназар койгон. Кайран киши уулунун убайын к?рм?к турсун бал тилине да кумары кана элек чагында, же кулуну эки гана жашка чыкканда д?йн? салып кете берет. Анын кайриет кылганы – артында арзып к?рг?н жети перзентинен ?ч??б?: Маматалы, Мураталы жана эки жашар Кулназарынын калып жаткандыгы эле. Дагы бир ж?р?к ?й?г?н окунуч – ушул чистей наристелерди аманат таштап кетип жаткан жубайынын 32 гана жашта экени эле. Антсе да ошол оомал-т?км?л, коога-дооругу к?ч?г?н бейопа кезе?де д?йн? салып бараткан момундун к???л? кантип жай болмок?

?кт?б?р ынкылабы же?ип, ак падыша тактан кулаганы менен бийлик бир жа?сыл боло элек кез. Ал кезде элет жерине акыйкат, анан маалыматтардын жетип келиши да кыйын, андыктан ар кыл а?ыз, имиштер тарап, кайсынысы чын, кайсынысы калп экенин билбей элдин башы ма?. Бир жагынан бай-манаптардын мал-м?лк?н, жерлерин тартып алып, ?зд?р?н абакка салып, же алыска айдатат экен дешсе, экинчи жагынан ошо байлык гана эмес, кедей-кембагалдардын да катын-кызы ортолукка ?т?п, т?ш?нч?-орун бир болот имиш деген сыяктуу кеп—келечтин тарашы эл арасын д??л?кт??р?п турган. Мындай кырдаалда «?рд?к жокто чулдук бий» болуп, жа?ы замандын чаламо?ол жасоолдору да чыккан. Алар б?рк ал десе, баш алып, бейк?н? бей-бечараларга зордук-зомбулук жасап киришкен.

Ошолордун бири – ?з тиричилиги менен алек болуп, к?н?н ?тк?р?п аткан Ташы да эле. Анын атасы тээ Кокон хандыгынын тушунда ордого сарбаздыкка алынып, ички-тышкы душмандарга каршы айгышкан салгылаштарга катышып ж?рг?н болот. Ошондой каардуу кармаштардын биринде анын каршылашы башын кылыч менен жара чабат. Жаны к?з?н? к?р?н?п, ?л?р?н гана санап калган сарбаз кайып – каскагынан элге таанылган дарыгер-табыптын колуна т?ш?п калат. Ал жарылган баштын т?рт жеринен алтындан кадоо салып, анан терини жамайт. Арийне, мындай операциялар азыркы медицинада гана жасалышы м?мк?н. Ал эми 19- кылымда эле чыккан менен сынганды ордуна келтир??н? мындай кой-ушундай укмуш операцияны жасоого жетишкен элдик медицинага там бербей, та? калбай коюга м?мк?нб?? ?к?н?чт??с? – кыл тамырчылык, дарыгерлик, шыпагерлик, кыргыздын зергерлик, м?н?шк?рл?к, саяпкерлик ?н?рл?р? тоталитардык системанын учурунда феодализмдин калдыктары сы?ары жерилип калгандыгы.

Ток этер жери, ошол жарадар кадимкидей катарга кошулуп, адам болуп кетет. Арийне, кадоо ?ч?н алтын кеткендигин баягы табып- дарыгерден башка жан билбесе да алпооздор ар кандай ушак-а?ыздарды таркатпай коюшпаган го кыязы. Мунун бир жоромолунда алтын жарадардын корунан зарпталгандай к?п?р с?зд?н да таралып кетиши акыры уулу Ташынын убалына кала ж