?дательской системе Ridero
СПРАВА №1
НОС
АПУЛАЗ 1
Добры дзень!
Адразу пяройдзем да апiсання галоyных удзельнiкаy падзей, прапанаваных мной у гэтай рубрыцы спраy.
Першы y спiсе лiчыцца генерал маёр Оттила Алигаджиевич Клоп. З усiх навакольных, ён адрознiваyся не стандартным ростам – дзевяноста дзевяць i дзевяць сантыметраy.
Вы спытаеце: «А як жа яго дапусцiлi y шэрагi ахоyнiкаy парадку, бо, нiжэй за паyтара метра y войска не бяруць, а без войска не бяруць у ахоyнiкi …". Але ён ёсць – асаблiвы выпадак: Яго бацькi былi, дакладней мацi i яе дзядуля, якi служыy яму замест бацькi, простыя грамадзяне Расiйскай Федэрацыi, з спрадвечна габрэйскiмi каранямi. Проста яго мацi, калi-то y мiнулым тысячагоддзi, калi яшчэ свет не карыстаyся кампутарамi паyсюдна i быy Вялiкi Савецкi саюз, добраахвотна yступiла y шэрагi санiтараy iнтэрнацыяналiстаy, чыя абавязак была прыбiраць за хворымi пасля апаражнення солитёром. І адбывалася гэта y нейкай Афрыканскай краiне i захварэyшымi аказалiся старажытныя плямёны пiгмеяy Цэнтральнай Афрыкi, адзiн з якiх, а дакладней сам правадыр – Вялiкi старац, за сто дваццаць тысяч гадоy iх яго календара зроду, а так як яго равеснiкi даyно кракнулi (здохлi), таму тых, хто памятаy яго нараджэнне не было i ён змог сцвярджаць, што яго мацi – Сонца, а бацька – Месяц i г.д. i да т.п.. У гэтую казку, зразумела, не паверыла будучая матуля Оттилы, але i не пакрыyдзiла, а толькi yсмiхнулася i кiyнула галавой Вялiкаму старажылу усiх Людзей Зямлi. Пасля яна, прыняyшы пачастункi правадыра, а яны былi смачна павабна-экзатычныя: смажаныя вочы бiзона y чесночном соусе, вэнджаныя яйкi слана з сёмгой y шакаладзе, боршч з свежай крывi нечакана знiклага на напярэдаднi фельчара Івана Козимовича Пупкiна i на трэцяе – сок пладоy Кокi… Увогуле, прачнулася матуля цяжарная i далей яе жыццё yжо не yяyляла асаблiвай цiкавасцi.
А па заканадаyстве племя пiгмеяy, сярэднi рост байца i ахоyнiка парадку складаy не менш васьмiдзесяцi сантыметраy i не больш аднаго метра пяць з паловай сантыметраy, зразумела, яго, таму yзялi y iх палiцыю i накiравалi з абменам вопыту y Расiю. Так ён i застаyся на службе: атрымаy ПМЖ, як любы гастарбайтэр, а так як ён з'яyляyся грамадзянiнам РФ па сумяшчальнiцтве, то яго нi хто не мог дэпартаваць. Карацей кажучы, у нас у краiне yсё можна, асаблiва за грошы. Але ваенную падрыхтоyку яму давялося прайсцi y бацькi y племя i на экзамене завалiць слана. Так гаварылася y дакуменце, прад'яyленым па месцы патрабавання, якi быy Выкалаць на пузе Оттилы i yхвалены ЮНЕСКА. Вядома, да яго прыкладаyся яшчэ адзiн дакумент, праyда, неафiцыйна, падобны на сто баксаy. І тым больш у асноyным дакуменце было пазначана, што ён праходзiy па службе y званнi генерала армii паyночна-паyднёвага падраздзялення племя пад назвай Нака-цiка Уи Бука. Зразумела, такое званне яму прысвоiлi з-за бацькi пажыццёва, тым больш што iх племя лiчылася y войсках ААН.
Юны Оттила набыy на службе y племя наступны вопыт, дакладней сказаць, здаy экзамены па: стральбе з лука, кiданне Тамагаyк, урокi па верхолазанью «хада па ствалах», што дазваляла яму лазiць, як па роyных вертыкалях, так i з пупырышков. Гэтак жа ён мог закiнуць абедзве нагi за свае цi чужыя вушы i, трымаючыся на падлозе на абедзвюх руках, мог сплясать чечётку, зрабiць патройнае сальта уверх, у бок, наперад, назад i пры гэтым, не дакранаючыся, полу. Навучыyся утаймоyваць котак, сабак i iншых зубастых i што паглынаюць, у тым лiку камароy, блашчыц, вошай i мядзведзяy Грызлi.
Пасля Оттилу накiравалi па yласным жаданнi i па прычыне хвароб матулi яго, у МУС пiсарам – ад'ютантам Маршала, якога ён нi калi не бачыy у вочы, а толькi чуy яго голас па рацыi i спец тэлефоне. Па заканчэннi трыццацi двух гадоy ад роду, яго, з-за скарачэнняy адмiнiстрацыйнага апарата, перавялi участковым у вёску Сакалоy Ручай, Ленiнградскай вобласцi, па СПб – Любань чыгункi.
Выдзелiлi яму барак, былое прафтэхвучэльня. Першая палова бараку займала памяшканне пад жыллё, а другая была прызначана пад Апорны пункт.
І вось сядзiць Оттила Алигаджиевич y сябе y кабiнеце i пiша квартальны, i тут жа адразу i гадавы справаздачы.