ЕСІМНІ? ?АДІРІ

С?лем, менi? атым Бiлiмбек. Атымды азан ша?ырар алдында на?ашы а?ам ?ойыпты. Анам ал?ашында ?арсы бол?ан. Бiра? ?мiрден ба?ы ашылма?ан на?ашы а?ам келе?сiз о?и?адан к?з ж?мды. Мен ол ?мiрден оз?аннан кейiн д?ниеге келiппiн. Д?ниеден ?ткен адамны? тiлегiн жерге ?алдырмау ма?сатында менi? атымды а?ыры анам мен ?кем Бiлiмбек деп ?ойды. Бiлемiн, Бiлiмбекке дейiнге есiмi? ?андай бол?ан дейсiздер ?ой? Анам мен ?кем мен туылар алдында Арлан деген есiмдi жоспарлап ж?рген. Бiра? ?здерi?iз ку? бол?андай, ?демi ат менi? та?дырыма б?йырмапты. ?лкен конференциялар мен дебаттарда ?нерiмдi паш ?ылып ж?рген т?ста ж?рт т?л?алы?ыма с?йсiнiп, атымды с?райды. Сонда, ?за? кiдiрiп, с?зге келе алма?ан менi к?рсе?iздер… «Есiмi? кiм? Неге айтпайсы??» Деп оларды? дауысы ша?? етiп, жар?а? ??ла?ыма жеткенде ?ана мен ?айта тiрiлгендей тiлге келемiмiн. «????, есiмiм бе? Есiмi? кiм дейсiздер ме?» Деймiн де ?ашу?а бекiнемiн. Алайда олай жасау?а болмайтынын iшiм сезедi де, ?з атымды ерiксiз айтамын. Ж?рт басында а?-та? бол?андай, ?ндемейдi. Со?ыра «Есiмi? т?п-т?уiр а? екен!» деп ар?амнан с?л-п?л ?а?ады. Оларды? ойын телепатия ар?ылы о?ы?андай мен де ж?гiмдi ала, конференция залынан ?ызара ?ашамын. Зымыранны? жылдамды?ымен, желая?ты? ж?рiсiмен ?йге тура бет ал?ан мен кенет баяу ?имыл?а к?шемiн де, ?йге жеткенше жылап барамын. Жылаймын дегенiм, артты? болар. Жiгiтке жылау – ар емей немене? К?зiмнен болар-болмас с?л тамшы а?ады да, мен оны ?олорамалмен лезде жоямын. С?йтiп, ?йге дым болма?андай т?уiр келемiн. Анам ?деттегiдей ысты? шай мен тама?ты бал там?ан шекердей дайындап ?ояды. ?кем б?л кезде газет о?ып, ?стел басында отырады. «Б?гiн ?андай дебат болды?» – б?л менi? келгенiмдi сезген ?кемнi? ?й-ш?й деместен, ?ояр бiрiншi с?ра?ы. Анам да ?кеме жа?аласып, «?ой, бала жа?а ?ана шаршап ?йге келдi ?ой» деп айтады да, ма?ан: – Арланжан, тама?ынды iшi ?ой» дейдi. Сонда к?зiлдiрiгiн т?рiп, анама ?ара?ан ?кем:

– Анасы, оны? есiмi Бiлiмбек екенiн ?анша рет айту?а болады?! До?арса?шы. – деп ?кем ыза?а булы?ады.

– Болды! Баламыз сегiзiншi сынып?а к?штi. Ал сенi? есiмiн ауыстырып беремiн дегенiне ба?андай он бес жыл болды! – дедi анам ?алия ?кеме дауыс к?тере с?йлеп.

– Бiз б?л м?селе жайлы с?йлескенбiз. – деп сабырмен жауап бердi ?кем.

?рысты сырттан ?нсiз ба?ылап отыр?ан менi? ендi шынымен де жыла?ым келiп т?р. ?тте?! Намысым жiбермейдi! Б?ндайда мен дастархан басына ?н-т?нсiз келiп, отырамын да, тама?ты ептеп жей бастаймын. ?кеме тура ?арамаймын. Неге дейсiздер ?ой?! Д?тiм бармайды. ?йткенi, ?рысты? басталуына ?зiмнi? себепкер екенiмдi мен жа?сы бiлемiн. Анам жаныма келiп, ?ара к?мiрдей шашымнан жаймен сипайды. Мен анама ?арау?а о?таламын да, басымды к?теремiн. ?кем газеттi екi-?ш б?ктеп, кенет б?лмеден бипаз ж?рiспен шы?ады. ?кемнi? б?лмеден шы??анын асы?а к?ткендей, мен анама:

– Анашым, ?кем, менi? есiмiмдi шынымен де ауыстырмайды ма? Ауыстыру?а ?арсы ма? – деймiн жаутанда?ан, аянышты к?збен.

Анам тiл ?атпайды. Кiрпiдей тiкiрегейген шашыма тынышты? берген анам б?лмеден шы?ады. Айдын жары?ындай т?рт ?абыр?алы ас б?лмеде жал?ыз мен ?аламын. Адам т?бетiн тек шикi ас ?ана емес, ?рыс та б?затынына менi? ендi ?ана к?з жеткiзгендей, ас б?лменi? терезесiн т?рiп, ??мырс?аша тiршiлiк еткен ?аланы? т?нгi ауасына ??лаш сермеп, айнала?а к?з тiгемiн. ?аланы? ша?ды ауасына т?ншы??андай, менi? басым айнала бастайды.

?ара шашын ?ысып ?ста?ан Бiлiмбек жерге талып ??лады. Бiр н?рсенi? тарс еткенiн естiген Бiлiмбектi? ата-анасы ас б?лмеге шырылдап ж?рiге келдi. М?шел жастан аман-есен ?ткенiне бiр-екi жыл бол?ан баланы? басы айналып ??лауы – жант?ршiгерлiк жайт…

Бiлiмбек к?зiн ?лсiн ашып, айналасына ?араса, ол м?лдем бас?а жа?та отыр. Аспан ш?мiш ж?лдыздар?а толы. Ал жердi? бетi а? ??ммен к?мкерiлген. К?шенi? бойында ж?рген адамдар беттерiне ?ор?аныш маскасын киiп ал?ан. Барлы?ыны? ?стiнде бiрдей ?ыры к?рiнетiн, ?тiктелген костюм мен шалбар. Бiра? то?та?ыздар… Оларды? костюмдарында ?андайда бiр сандар жазыл?ан. Бiлiмбек орнынан басын ?стап т?рып едi кенет оны бiреу ар?адан ?а?ты. Ж?регi д?рс со??ан Бiлiмбек о?ан ?рейi ?ша ?арады. С?йтсе, костюм киген ?арапай