?ч алуунун аягы

Айг?л ШАРШЕН

Ош шаарынын бир айылында болуп ?тк?н бул окуя токсонунчу жылдын май айлары эле. Анда союздун г?лд?п турган маалынын акыркы жылдары, жа?ы коомду к?пч?л?к кабыл ала албай турган кез.

Айг?л ШАРШЕН

?ч алуунун аягы

Ош шаарынын бир айылында болуп ?тк?н бул окуя токсонунчу жылдын май айлары эле. Анда союздун г?лд?п турган маалынын акыркы жылдары, жа?ы коомду к?пч?л?к кабыл ала албай турган кез. Г?лбахар ?з? медсестра болуп иштеч?, отпускага чыкмак болуп арыз жазып эми ?й?н? кеткени жаткан, чогуу иштеген Назира беш айлык наристени керебетке жаткырып жатканын к?р?п:

– Бул кимдин баласы? – деди.

– Сенин бала?, – Нази к?л?п койду, анткени Г?лбахар к?п жылдан бери т?р?б?й ж?рг?н эле, к?й??с? Карим эк?? бала ?ч?н к?п урушчу.

– Кандайча? – Г?лбахар ишенип-ишенбей тамашалап жаткандай карады, б?тк?н бою билинээр билинбес калтырак басып курбусун тиктеп калды.

– Чын айтам Гуля, караса? кандай татынакай бала, жактыбы сага?

– Ооба, уулбу же кызбы? – деди да керебетке э?кейип уктап жаткан наристеге ???лд?, – Сулуу экен.

– Уул бала экен, – деди да Нази ага болгон ишти айтып берди, – Бул баланы азыр гана алып келишти, поезддин жолуна таштап кеткен экен, азырынча эч кандай негиз жок, бирок баары бир туугандары чыгат болуш керек.

– Ананайын ай десе, караса? тим эле каштары капкара болуп ж?з?н?н аппактыгын, кандайча таштап салышты экен? – Г?лбахар наристени колуна алып ж?з?н?н с?йд?, – Денсоолугу кандай экен?

– Текшерип жатышат, анализдерин алды, т?рт-беш айлык го, ыраспы?

– Ошондой го? – Г?лбахар баланы ойлуу бооруна кысты, – Б?йт?йг?н садагам десе, ушундай бир наристени кудайым мага дагы берип коеор бекен Нази? – К?зд?р?н? жаш кылгыра т?шт?.

– Кабатыр болбо курбум, кудай деген куруу калбайт дешет эмеспи.

– Туура, кудайым куруу койбос…

– Бала кандай ыйлаган жокпу? – деп башкы врач кирип келип Г?лбахар к?т?р?п турганын к?р?п, – Оо Гуля, бала жактыбы? – деди к?л? карап.

– Жакты агай.

– Эмесе ата-энеси же туугандары табылганча сен карап тур.

– Кантип? – Г?лбахар башкы дарыгерди та?гала карады, бала багып к?рб?г?нг? ж?р?кс?д?, к?й??с?н?н тартынды, – Эмчек эмген баланы багуу о?ой эмес го?

– К?н?п кетет.

– Макул, – деп Г?лбахар ойлонуп калды, башкы дарыгер чыгып кетти. Нази эк?? к?пк? с?йл?ш?п отуруп анан ?й?н? ж?н?д?: «Каримге айтайын, макул болсо бага берейин, ушунча таштаган неме келе коймок беле», – деп ойлонуп келсе Карим келе элек экен. К?нд?г?д?й эле ?з ишин жасап кыбырап ж?р?п дагы баланы ойлой берди, ата-энесине дагы ке?ешмек болду, Карим эшиктен киргенде кубанычтуу каршы алып жайдарылана карады эле жактырбагандай:

– Эне? эркек т?р?г?нс?п эмне кубанып алгансы??

– Жакшы кабарым бар, сен макул болсо? эле болду.

– Эмне деген кабар?

– Бала багып алсак дедим эле…

– Кандай бала?

– Уул бала экен, бир??л?р таштап кетиптир.

– Кереги жок, ?з?? т?р?й албай бир??н?н баласына жалдыраткы? келип жатабы? – Ачуулана бурк этти Карим.

– Анда ?з?м багам.

– Эмне?

– Бала баксак ошонун арты менен балалуу болуп кетээрбиз.

– Жомогу?ду кой, эмне кылса? ошо кыл, – Карим дилинде макул болгонсуганы менен сыртына чыгарбады, – Кардым ачты, бирдеме берчи.

– Жуунуп келбейси?би, тамак даяр.

– Ооба, – Керим сыртка чыгып кетти.

Г?лбахар ?з?нч? ойго батып: «Мен балалуу болууну каалайм, ?м?р бою Каримдин суз, муздак к?з карашына то?уп ж?р? албайм, эне болуп, наристенин ырахатын, тун к?лк?с?н угуп бактымды баладан табам, ал ?з с?йг?н? ?ч?н ?з?н т?б?л?к туюкка камап алып, ?з?н?н муз каптаган аралында жашай берсин», – деген чечимге келди. Карим кирип абалкысындай эле суздукка капталган муздак к?з карашы менен Г?лбахарды бир карап алды да дасторконго отурду.

– Уул бала, татынакай, с?йк?мд?? экен, – деп койду Г?лбахар к?й??с?н? тамак куюп сунуп жатып.

– Деги аны? кыргыз баласы бекен?

– Ооба-ооба, кыргыз эле, – Г?лбахар шаша жооп берди.

– Ата-энеси чыгып калсачы?

– Чыкпайт, – Г?лбахар ишенимд?? айтты.

– Кайдан билеси?, бир к?н? чыга калса ?з??? жаман.

– К?р?б?з да, чыкса чыгаар, башкы дарыгер ?з? бага бер деди, ал менин балалуу боло албай ж?рг?н?мд? укса керек, баланын артынан бала келет дешет го, балким кудайым би