Гаyкаць кацяня

Владислав Андреевич Неустроев

У гэтай аповесцi гаворыцца пра хлопчыка Янку i яго бацькоy. Ваня некалькi дзён запар хадзiy на возера. Там ён бачыy дзiyныя рэчы. Адзiн раз Ваня знайшоy кацяняцi. Кацяня быy незвычайны. Ён не мяyкаy а гаyкаy. Кацяняцi Ваня назваy Мурзiк. Адзiн раз Ваня гуляy з Мурзiкам i сустрэy сабак. Мурзiк накiнуyся на iх i моцна пакусаy. У канцы гiсторыi хлопчык пайшоy да свайго дзеда. Яго дзед быy чараyнiк. Ён правёy абрад i Ваня больш не бачыy дзiвацтваy, але Мурзiк не перастаy гаyкаць.

Гаyкаць кацяня.

У адным маленькiм горадзе жыy хлопчык, яго звалi Ваня. Сям'я y яго была невялiкая-Тата-Алег, Мама-Галiна, i ён сам.

Была зiма. Вось аднойчы Ваня пайшоy пагуляць. Прыйшоy ён да возера i бачыць возера застыглая. Паспрабаваy ён кiнуць камень у возера. Лёд парэпаyся. Ваня зразумеy што лёд тонкi. Надакучыла яму кiдаць камянi i ён пайшоy дадому. Прыйшоy дадому паеy, i лёг спаць.

На наступны дзень прыходзiць ён зноy да возера. Бачыць а лёд нейкi дзiyны. Узяy ён тоyстую палку i yдарыy па лёдзе. Палка загарэлася, Ваня толькi паспеy яе кiнуць. Ад палкi застаyся толькi дым. "Пранесла" – думае Ваня. Ён напалоханы пабег дадому. Прыбег ён дадому i расказаy усё бацькам. Тата кажа яму:

– Можа табе yсё здалося, Ваня.

–Я з табой пагаджуся, – сказала мама таце.

Ваня паеy i лёг спаць. Ляжыць ён у ложку i думае – " можа мне i напраyду здалося? Трэба будзе заyтра схадзiць туды ж". Думаy ён так, думаy, думаy i y рэшце рэшт заснуy.

Прачынаецца Ваня на наступны дзень. Ён паеy усё зрабiy i пайшоy да таго возера. Прыходзiць ён да возера. Бачыць звычайнае возера i думае« " што тут не так?». Узяy ён зноy палку толькi yжо iншую, такую ж тоyстую якой была ранейшая. Як стукне ён па лёдзе а палка маментальна заледенела. Ваня падумаy – " можа зноy здалося?». Узяy iншую палку, з ёй адбылося yсё тое ж самае. Тады ён пайшоy у лес, ён не заблудзiцца, таму, што ён ведаy усё сцяжынкi y гэтым лесе. Ўвайшоy ён у лес. Бачыць дрэвы, як дрэвы, падышоy Ваня да аднаго дрэва, а дрэва яму як скажа-