Kodeks postepowania karnego k.p.k.
Polska
KODEKS POSTД?POWANIA KARNEGO k.p.k. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r.
Kodeks postД™powania karnego
k.В p.k
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r
DZIAЕЃ I Przepisy wstД™pne
Art. 1.
PostД™powanie karne w sprawach naleЕјД…cych do wЕ‚aЕ›ciwoЕ›ci sД…dГіw toczy siД™ wedЕ‚ug przepisГіw niniejszego kodeksu.
Art. 2.
§ 1. Przepisy niniejszego kodeksu mają na celu takie ukształtowanie postępowania karnego, aby:
1)В sprawca przestД™pstwa zostaЕ‚ wykryty i pociД…gniД™ty do odpowiedzialnoЕ›ci karnej, a osoba niewinna nie poniosЕ‚a tej odpowiedzialnoЕ›ci,
2)В przez trafne zastosowanie Е›rodkГіw przewidzianych w prawie karnym oraz ujawnienie okolicznoЕ›ci sprzyjajД…cych popeЕ‚nieniu przestД™pstwa osiД…gniД™te zostaЕ‚y zadania postД™powania karnego nie tylko w zwalczaniu przestД™pstw, lecz rГіwnieЕј w zapobieganiu im oraz w umacnianiu poszanowania prawa i zasad wspГіЕ‚Ејycia spoЕ‚ecznego,
3)В uwzglД™dnione zostaЕ‚y prawnie chronione interesy pokrzywdzonego,
4)В rozstrzygniД™cie sprawy nastД…piЕ‚o w rozsД…dnym terminie.
§ 2. Podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne.
Art. 3.
W granicach okreЕ›lonych w ustawie postД™powanie karne odbywa siД™ z udziaЕ‚em czynnika spoЕ‚ecznego.
Art. 4.
Organy prowadzące postępowanie karne są obowiązane badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego.
Art. 5.
§ 1. Oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem.
§ 2. Nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego.
Art. 6.
Oskarżonemu przysługuje prawo do obrony, w tym prawo do korzystania z pomocy obrońcy, o czym należy go pouczyć.
Art. 7.
Organy postД™powania ksztaЕ‚tujД… swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodГіw, ocenianych swobodnie z uwzglД™dnieniem zasad prawidЕ‚owego rozumowania oraz wskazaЕ„ wiedzy i doЕ›wiadczenia Ејyciowego.
Art. 8.
§ 1. Sąd karny rozstrzyga samodzielnie zagadnienia faktyczne i prawne oraz nie jest związany rozstrzygnięciem innego sądu lub organu.
§ 2. Prawomocne rozstrzygnięcia sądu kształtujące prawo lub stosunek prawny są jednak wiążące.
Art. 9.
§ 1. Organy procesowe prowadzą postępowanie i dokonują czynności z urzędu, chyba że ustawa uzależnia je od wniosku określonej osoby, instytucji lub organu albo od zezwolenia władzy.
§ 2. Strony i inne osoby bezpośrednio zainteresowane mogą składać wnioski o dokonanie również tych czynności, które organ może lub ma obowiązek podejmować z urzędu.
Art. 10.
§ 1. Organ powołany do ścigania przestępstw jest obowiązany do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, a oskarżyciel publiczny także do wniesienia i popierania oskarżenia — o czyn ścigany z urzędu.
§ 2. Z wyjątkiem wypadków określonych w ustawie lub w prawie międzynarodowym nikt nie może być zwolniony od odpowiedzialności za popełnione przestępstwo.
Art. 11.
§ 1. Postępowanie w sprawie o występek, zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 5, można umorzyć, jeżeli orzeczenie wobec oskarżonego kary byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj i wysokość kary prawomocnie orzeczonej za inne przestępstwo, a interes pokrzywdzonego temu się nie sprzeciwia.
§ 2. Jeżeli kara za inne przestępstwo nie została prawomocnie orzeczona, postępowanie można zawiesić. Zawieszone postępowanie należy umorzyć albo podjąć przed upływem 3 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie o inne przestępstwo, o którym mowa w § 1.
§ 3. Postępowanie umorzone na podstawie § 1 można wznowić w wypadku uchylenia lub istotnej zmiany treści prawomocnego wyroku, z powodu którego zostało ono umorzone.
Art. 12.
§ 1. W sprawach o przestępstwa ścigane na wniosek postępowanie z chwilą złożenia wniosku toczy się z urzędu. Organ ścigania poucza osobę uprawnioną do złożenia wniosku o przysługującym j