Слоy моб
Дзянiс Трусаy
Кнiга “Слоy моб” была напiсаная на працягу некалькiх гадоy, у яе yвайшлi тэксты Дзянiса Трусава на англiйскай, беларускай, в’етнамскай, польскай i рускай i мовах, у тым лiку вершы, якiя друкавалiся y кнiзе ад iменi Дзiны Мележ, лiрычнага альтэр-эга аyтара (Дина Мележ. В вечный нешмяк. Гродно, 2008). Беларускiя тэксты y кнiзе – аyтарызаваны пераклад з рускай мовы Паyла Касцюкевiча i Марыi Мартысевiч, апроч тэкстаy: “Нiколi”, “Хутка канiкулы”, “29.Х.37”, “Па траекторыi пчалы”, “Тры мацi”, “Менск Непераменск”, “Тастамент”, створаных Дзянiсам Трусавым па-беларуску.
Дзянiс Трусаy
Слоy моб
Трэцяя кнiга Дзянiса Трусава – паэта i музыкi, якi нарадзiyся y 1978 y Наваградку, жыy у Гораднi i Варшаве, Язева, Штабiне, а з 2016 года жыве y Ханоi – гэта iнтуiтыyны суплёт вершаy, песень, i лiрычных мiнiяцюр i навел на англiйскай, беларускай, в’етнамскай, польскай i рускай i мовах.
Прысвячаю бацькам
У Ампетыянii вельмi папулярнае апошнiм часам дзiyнае захапленне.
Называюць яго slow-mob.
Людзi дамаyляюцца пра сустрэчу y iнтэрнэце, потым развiтваюцца з сем'ямi, бяруць цёплыя рэчы, гэблi i зборнiкi бардаyскай песнi ды сыходзяць у лясы. І разам будуюць там горад i жывуць у iм – пакаленне за пакаленнем, жывуць роyна тысячу гадоy.
А потым раптам разыходзяцца, як нiчога нiякага.
Тэксты, якiя вы сустрэнеце y гэтай кнiзе, – водгулле падзей i станаy, якiя мелi месца падчас аднаго з такiх “слоy-мобаy”.
Бяспамятка
Калi доyга-доyга-доyга…
Калi доyга-доyга-доyга крочыць па лясной дарожцы ад Альхоyкi на поyнач…
Калi доyга-доyга-доyга крочыць па лясной дарожцы ад Альхоyкi на поyнач i пры гэтым не скакаць, не ехаць, не бегчы, але змыкаць адзiнец i паказнiк правай рукi на жоyтай галоyцы дзьмухаyца i павольна размiнаць гэтую вiльготную жоyтую мазгаyню – двойчы направа i тройчы налева, i пры гэтым накульгваць на левую нагу, i чатыры разы кланяцца кожнаму сустрэтаму на дарозе ядлоyцаваму хмызу, i тройчы круцiцца вакол сябе, шторазу, як пачуеш зязюлю, i не вiтацца з пахiлым мёртвым Тэслам, што сядзiць на мурашнiку, i скрыжоyваць пальцы, праходзячы паyз вялiзны дуб, у галiнах якога спiць, скруцiyшыся абаранкам, счарнелы, але вечна жывы Ленiн, i падмiргваць таксама вечна жывому, але прасвятлеламу Дэйвiду Боyi, i не адскокваць ад паyпразрыстага чорна-белага паравоза, але даць яму прамчацца скрозь цябе, выхоплiваючы i выносячы з сабой усё фантомныя, несапраyдныя атамы, i на скрыжаваннях збочваць туды, куды падзьме ветрык, i хавацца ад першага дажджу, але не хавацца ад другога i трэцяга, i пяяць па дарозе yсе песнi свету, i цягнуць кожную з iх да канца, пакуль яна не ператворыцца y попел на вуснах.
І вось калi няyхiльна крочыць, i змыкаць, i размiнаць, i накульгваць, калi кланяцца i круцiцца, скрыжоyваць, не вiтацца, падмiрваць i не адскокваць, збочваць i спачатку хавацца, а потым ужо не хавацца, i пяяць, i цягнуць да канца, i нi разу пры гэтым не памылiцца, то y вынiку ты вернешся y самы-найсамы назад.
І вырасце поyсць, i праточацца пахi, якiх ты нiколi не ведаy, i спынiцца калыханне лiчбаy i зумканне эпiтэтаy. І yся жывёла, кветкi i сузор'i страцяць найменнi, а ты – сваё iмя, але гэта будзе прыyкрасна i зусiм не страшна.
Нос па ветры, палка-капалка y дужым кулаку, падобнае y падобным.
Ты знойдзеш на yзлеску гняздо курапатвы i павячэраеш цёплымi яйкамi, i закусiш горсткай ажыны. І заснеш пад хмызам у iмху, а y далёкай-далёкай-далёкай-далёкай Альхоyцы цябе yжо нiколi не дачакаюцца.
Сова
В лесу живёт двуглавая сова. Пушистый полуночный космос крыл.
Я тёмную поцеловал сосну. И как домой идти я позабыл.
В лесу живёт двуглавая сова. Но мы с тобой живём в полуквартире.
У нас за дверью не бывает зла, у нас за дверью дважды два всегда четыре.
В лесу живёт двуглавая сова, живёт как человек, как леший бродит.
И терпеливо неплетомое плетёт.
Мы не рабы, рабы не мы.
Хищник на воле.
Qvarta vigilia
Я намагаyся падаyжаць памяць – ад дожджычку y чацвер i па сей калядны дзень, па начах уставаy, таптаyся вакол стала, а на стале скакалi чарцяшкi, зусiм яшчэ нераспазнаныя, але yжо пагрозлiвыя i небяспечныя.
Часам мне чулiся серэна